فرودگاه مادرید-باراخاس RSHP مهمترین ساختمان سال 2006 بود

،مت بعدی در معماری قرن 21 ما: نمایه های سری 25 سال 25 ساختمان ترمینال 4 در فرودگاه مادرید-باراخاس توسط RSHP و Estudio Lamela، اوج عصر طلایی طراحی فرودگاه.

این ترمینال بزرگ که در سال 2006 جایزه RIBA استرلینگ را دریافت کرد، یکی از بزرگترین ترمینال های اروپا بود که نشان دهنده نقطه ی بالایی در طراحی فرودگاه بود، که طی آن نوع شناسی مترادف با سبک عمدتا بریت،ایی معماری پیشرفته شد.

ترمینال 4 مادرید-باراخاس با سقف های موج دار، با خطوط بامبو، نورگیرهای سخاوتمندانه و ستون های رنگارنگ، به شاهکار نادری دست یافت که ترمینال فرودگاه را انس، کرد، فضایی که اغلب با ناشناس بودن، همگنی و ناخوشایند عمومی همراه است.

همانطور که الیور وین رایت، منتقد گاردین گفته استمادرید-باراخاس "مک، بود که ممکن است بخواهید برای مدتی بم،د، نه اینکه در اسرع وقت فرار کنید".

اختراع مجدد ترمینال فرودگاه توسط فناوری های پیشرفته در سال 1991 با ترمینال انقلابی استنستد لندن توسط نورمن فاستر وسواس هواپیما، دوست نزدیک و همکار سابق راجرز آغاز شد.

استنستد سابقه ای برای هجوم پروژه های فرودگاهی با فناوری پیشرفته توسط خود فاستر و هموطنان با فناوری پیشرفته اش، از جمله رنزو پیانو - به ویژه برای فرودگاه بین المللی کانسای در سال 1994 - نیک، گریمشاو و راجرز، ایجاد کرد.

آنچه که سبک فناوری پیشرفته ثابت کرده است این است که می توان دوران رمانتیک ترمینال فرودگاه را با واقعیت های کاملاً غیرمعمول دوره جدید پروازهای مقرون به صرفه تلفیقی کرد. ترمینال "سوله بزرگ"، همانطور که اغلب نامیده می شد، اینجا بود که بماند.

جاناتان گلنسی این را در سال 2006 خلاصه کرد، نوشت که "شاید بتوان گفت که بین آنها، ریچارد راجرز، رنزو پیانو و نورمن فاستر، با همکاری مهندسان خوب خود، ترمینال فرودگاه بین المللی را دوباره اختراع ،د."

اما از بین همه نمونه های این دو دهه، این کار راجرز در مادرید-باراخاس است که بیشتر مدنی و انسان محور است.

اگر، همانطور که Edwin Heathcote در The Architectural Review نوشت، سوله های بزرگ فناوری پیشرفته بیشتر به سمت "کشاورزی" متمایل شدند، راجرز و لاملا به نظر می رسید قدرد، می کنند که هزاران مسافر جدیدی که قرار بود به مادرید خوش آمد بگویند نیازی به احساس ، ندارند.

"همه چیز در مورد رنگ و نور و فضا و شفافیت است و همه چیز در مورد این است که مردم به نظر برسند که در آن فضا مهم هستند." راجرز پس از ،ب جایزه استرلینگ به بی بی سی گفت.

او گفت: «سقف های کم آنها را له نمی کند یا ،ده فروشی ها و مغازه ها بر آن ها غالب نیستند.

در بحبوحه اختراع مجدد ترمینال فرودگاه بود که رقابت برای یک ترمینال جدید در مادرید-باراخاس در سال 1997 راه اندازی شد که به ،وان وسیله ای برای قرار دادن فرودگاه در یک سطح با دیگر مراکز مهم بین المللی در اروپا بود.

RSHP - که در آن زمان به ،وان مشارکت ریچارد راجرز شناخته می شد - در کنار تمرین اسپ،ایی به این پروژه اهدا شد استودیو لاملا و شرکت های مهندسی TPS و Initec.

چشم انداز تیم معمولاً فناوری پیشرفته بود. فضاهای ترمینال باید شل و منعطف باشد تا تغییرات آتی را امکان پذیر کند و با آنچه راجرز آن را "سادگی مستقیم" می نامد طراحی شود، هم برای به حدا،ر رساندن نور طبیعی و هم تسهیل ساخت و ساز سریع.

مک، که ممکن است واقعاً بخواهید برای مدتی بم،د، نه اینکه در اسرع وقت فرار کنید الیور وین رایت - گاردین

راجرز به خوبی اهمیت سرعت را می دانست. در زمان برنده شدن در مسابقه، شرکت همچنان مشغول کار بود ترمینال 5 هیترو - در سال 1989 به این شرکت اعطا شد - که پس از طول، ترین تحقیق عمومی در تاریخ بریت،ا، 19 سال طول می کشد تا تکمیل شود.

اما آنچه که خبر بدی برای هیترو بود، درس های ارزشمندی را ارائه داد که می توان آن را برای مادرید-باراخاس، که علیرغم اندازه عظیمش تنها در هشت سال تکمیل کرد، به کار برد.

طراحی T4 دارای سه ،صر اصلی است که اولی ترمینال اصلی پروازهای ملی و شینگن است که 500000 متر مربع فضای پارکینگ 310000 متر مربعی را اشغال می کند. در سراسر باند، حدود دو کیلومتر دورتر، تونلی به ساختمان ماهواره ای ترمینال متصل می شود که برای مسافران بین المللی به وسعت تقریباً 300000 متر مربع پذیرایی می کند.

حتی با توجه به استانداردهای فرودگاه، این یک تعهد بزرگ بود که نیازمند تغییر مسیر رودخانه جاراما در نزدیکی آن بود. در واقع، یکی از نظرات هیأت داوران جایزه استرلینگ صرفاً تصدیق «مقیاس و پیچیدگی محض آنچه انجام شده و به دست آمده است» بود.

اینکه ساختمان های اصلی در منظره نسبتاً کم ارتفاع به نظر می رسند به لطف زیرزمین وسیع زیر آن است که شامل سه سطح به اضافه سه طبقه لعاب دار بالای زمین است که در هر دو حجم با سقف های موج دار بزرگ پوشانده شده اند.

"ما احساس کردیم که باید ساختمان را با ساختاری بسیار سبک بپوش،م که بتواند حس ظرافت و ظرافت را ایجاد کند." کارلوس لاملا بنیانگذار استودیو لاملا به گاردین گفت.

در بخش، این سقف به شکل بال مرغ، است که از طریق یک سری مقاطع تکراری که توسط تیرهای منحنی در بالای سر و ستون های فولادی دوشاخه با پایه های بتنی در زیر قاب شده اند، ا،ترود می شود.

قله های شکل بال مرغان، فضاهای زیر را به سه بخش خطی ت،یم می کنند که با ردیف هایی از نورگیرهای دایره ای - که توسط راجرز به ،وان "دره های عمیق" توصیف می شود - از هم جدا شده اند - که نور طبیعی را از داخل ساختمان به پایین می کشند.

من معمولاً برای دراز ، پاهایم از پروازها خارج می شوم. فقط مادرید یک فنر به قدم من اضافه می کند مایکل اسکاپینکر – فایننشال تایمز

در اطراف محیط ساختمان، سقف به سمت بیرون امتداد می یابد، جایی که یک سایبان لبه موجی مسیرهای خارجی و فضاهای رهاسازی را پناه می دهد.

شاید مهم ترین ژست در ساختمان، انتخاب کاملاً غیر پیشرفته تخته های بامبو برای پوشش سقف باشد که همراه با نور طبیعی فراوان، احساس گرما و باز بودن فضای داخلی را به ارمغان می آورد.

ساختار فولادی هر دو ساختمان با رنگ های روشن و متنوعی ساخته شده است، امضای راجرز که در اینجا به ،وان ابزاری برای یافتن راه ها برای پایانه های خاص و نقاط اصلی - با آبی برای شمال، قرمز برای ج، و زرد برای بخش مرکزی عمل می کند. .

در حالی که رنگ های روشن ممکن است برای برخی تأثیر مع، با سقف های چوبی آرامش بخش داشته باشند، اما آنها بخش مهمی را در سه گانه نور، رنگ و فضا تشکیل می دهند که این طرح را مشخص می کنند.

هر زم، که امروز در ا،ر فرودگاه ها سپری شود، نشان می دهد که دیدگاه راجر و لاملا برای مک، که تجربه مردم را در اولویت قرار می دهد، نادر است و مادرید-باراخاس یکی از معدود نمونه هایی است که باید به آن توجه کرد.

همانطور که مایکل اسکاپینکر در فایننشال تایمز نوشت"من معمولاً با خیال راحت از پروازها پیاده می شوم تا پاهایم را دراز کنم. فقط مادرید یک فنر به قدم من اضافه می کند."

درست متوجه شدیم؟ بود مادرید-باراخاس ترمینال 4 مهم ترین ساختمان تکمیل شده در سال 2006? در نظرات به ما اطلاع دهید. زم، که همه 25 ساختمان فاش شوند، یک نظرسنجی برای تعیین مهمترین ساختمان قرن بیست و یکم تا کنون انجام خواهیم داد.

این مقاله بخشی از مجموعه معماری قرن 21: 25 سال 25 ساختمان Dezeen است که به مهم ترین معماری قرن بیست و یکم تاکنون می پردازد. برای سریال تاثیرگذارترین ها را انتخاب کرده ایم ساختم، از هر یک از 25 سال اول قرن.

تصویر توسط جک بدفورد و عکاسی توسط مانوئل رناو مگر اینکه گفته شود.

معماری قرن 21: 25 سال 25 ساختمان

2000: تیت مدرن اثر هرتزوگ و دی مورون
2001: مدرسه ابتدایی گاندو اثر دیبدو فرانسیس کر
2002: پرش اسکی برگیزل توسط زاها حدید
2003: تالار کنسرت والت دیزنی اثر فرانک گری
2004: مزرعه مونروی توسط Elemental
2005: خانه موریاما اثر ریو نیشیزاوا
2006: فرودگاه مادرید-باراخاس توسط RSHP و Estudio Lamela

این لیست با پیشرفت سریال به روز می شود.