آنندالوی آنا هرینگر مهم ترین ساختمان سال 2020 بود

مجموعه معماری قرن 21: 25 سال 25 ساختمان را با مرکز Anandaloy در بنگلادش توسط استودیو آنا هرینگر ادامه می دهیم، پروژه ای پیشگام برای احیای ساخت و ساز گلی در معماری معاصر.

آناندالوی به م،ای «محل شادی بزرگ» که هم مرکز معلولان و هم یک استودیوی نساجی را در خود جای داده بود، در همان سالی که افتتاح شد، دومین برنده جایزه اوبل شد.

این پروژه یکی از چندین پروژه اجتماعی معمار آلم، هرینگر در روستای رودراپور برای سازمان غیر،تی Dip،kha بود که از طریق آن او به دنبال نشان دادن دیدگاه خود از معماری به ،وان "ابزاری برای بهبود زندگی" بود.

محور این چشم انداز صرفاً استفاده از این ساختمان ها نبود، بلکه استفاده از نیروی کار و مصالح محلی در ساخت آنها بود - مهمتر از همه گل، که فضای داخلی غار مانند و ارگ،ک Anandaloy را تشکیل می دهد.

این ماده باست، یکی از مواردی است که تمام کارهای هرینگر به دنبال آن بوده است تا آن را در کنار روش های ساخت و ساز مدرن قرار دهد و مزایای زیست محیطی و طراحی آن را نه تنها در مکان هایی که به طور سنتی مورد استفاده قرار می گیرد، بلکه در سراسر جهان نشان می دهد.

این استودیو گفت: "گل به ،وان یک ماده ضعیف و قدیمی و به ،وان مثال از آجر در نظر گرفته می شود." اما برای ما مهم نیست که مواد چقدر قدیمی باشد، بلکه به توانایی خلاقانه ما در استفاده از آن به روشی معاصر بستگی دارد.

در مصاحبه با مجله ریباهرینگر گل را «حلقه مفقوده ای که به عدالت اجتماعی منتهی می شود» خواند و افزود: «هیچ مصالح ساختم، مدرن دیگری دامنه یا امکان خود را ندارد».

هرینگر در سال 2010 به ،وان استاد افتخاری کرسی معماری خاکی، فرهنگ های ساختم، و توسعه پایدار یونسکو منصوب شد، همراه با همکار پیشگام گل و شریک آموزشی مارتین راخ، یکی از چهره های کلیدی در ظهور جه، ساخت و ساز با زمین پرتاب شده بود.

نوشتن در The Architectural Reviewژان دیتیر آثار آنها را "مشارکت تعیین کننده نسل جدیدی از سازندگان" نامید که از آن زمان تاکنون شاهد تجلیل و استفاده از زمین درهم ش،ته به ،وان ماده ای کم کربن در سراسر جهان بوده اند.

این روندی است که برخی را دچار شک و تردید کرده است. در حالی که هرینگر در کار خود از افزودنی های تثبیت کننده استفاده نمی کند، گنجاندن سیمان در بسیاری از ساختمان هایی که به ،وان خاک خورده تبلیغ می شوند، اعتبار پایداری مواد را تضعیف می کند.

رابطه هرینگر با بنگلادش زم، آغاز شد که او یک سال را به صورت داوطلبانه برای Dip،kha گذراند، یک سازمان غیر،تی که بر توسعه روستایی تمرکز دارد و بعداً مشتری Anandaloy در 19 سالگی شد.

او به ژورنال RIBA گفت: «ساخت چادر، آشپزخانه، توالت، مبلمان؛ ایده ایجاد یک دهکده کوچک در چند هفته و باقی گذاشتن هیچ اثری در پایان آن چیزی بود که من را شکل داد. این اولین شهرنشینی من بود.

هرینگر برای تحصیل در رشته معماری در دانشگاه هنر و طراحی صنعتی لینز به اروپا بازگشت و این پایان نامه فارغ التحصیلی او بود که به اولین ساختمان او در منطقه تبدیل شد. 2006 مدرسه METI، که هر دو جایزه آقاخان را دریافت کرد و جایزه معماری نوظهور The Architectural Review's.

هرینگر علیرغم اینکه در ابتدا درخواست تمدید مدرسه آجری داشت، با موفقیت برای استفاده از گل و بامبو بحث کرد و جامعه را در ساخت مدرسه مشارکت داد و الگویی برای همه کارهایش در منطقه ای که بعد از آن انجام می شد، ایجاد کرد.

Anandaloy توانست بر اساس درس های این پروژه های قبلی نه تنها از نظر روش های ساخت، بلکه همچنین افرادی که آن را ساخته اند، با جامعه محلی ماهر که می توانستند دانش خود را به نسل جدید منتقل کنند.

"حقیقت این است که وقتی به ساختن اینگونه عادت کنید، همه چیز کاملا غیر طبیعی می شود." هرینگر در مصاحبه ای در The Architectural Review به Nripal Adhikary گفت.

او گفت: «وقتی باقیمانده هایی مانند خاک رس دارید، آن ها را دوباره در زمین قرار می دهید و نگران آن نباشید.

"هر ماده ای که نمی توان با دست خالی برداشت، که ممکن است به دستکش نیاز داشته باشد، احساس عجیبی دارد. مانند ، ها و بوی سمی."

در ابتدا، ساختمان دو طبقه Anandaloy قرار بود صرفاً یک مرکز معلولان باشد، اما بعداً تصمیم به ادغام یک فضای استودیویی برای Dipdii Textiles، یک تعاونی ،نه که هرینگر در کنار Dip،kha و Veronika Lang تأسیس کرد، گرفته شد.

دیوارهای ضخیم ساختمان با استفاده از تکنیک باست، به نام لپه ایجاد شده است که خاک محلی، کاه، ماسه و آب مانند خمیر ورزیده شده و به شکل دیوارهایی در بالای پایه های آجری پخته شده است.

این تکنیک از نیاز به استفاده از قالب ها جلوگیری می کند، مواد مورد نیاز را کاهش می دهد، اما همچنین کار را بسیار کمتر تخصصی می کند و بنابراین مشارکت جامعه محلی در این فرآیند آسان تر می شود.

به طور رسمی، همچنین به این م،ی بود که ایجاد منحنی ها آسان تر بود، در انتهای گرد ساختمان و یک سطح شیبدار دسترسی طبقه اول که دو طرف مرکز را می پیچد - یک مکان ناآشنا در روستا که هرینگر احساس می کرد برای گنجاندن آن به ،وان یک «نماد» ضروری است. از شمول".

در داخل، مرکز معلولان فضاهای معمولی تری را با تونل ها و اتاق های غار مانند ،یب می کند که به ،وان فضایی برای استراحت و خلوت عمل می کنند، در حالی که استودیو نساجی، دفتر و انبار طبقه اول را اشغال می کند.

هرینگر در سال 2020 به Dezeen گفت: "Anandaloy از یک طرح مستطیلی ساده پیروی نمی کند."

او توضیح داد: «آنچه که می خواهم با این ساختمان منتقل کنم این است که پیروی ن، از الگوی استاندارد معمولی زیبایی زیادی دارد.

بامبو که از جنگلی در نزدیکی به دست می آید، ایو، را در اطراف طبقه همکف مرکز می سازد، در حالی که بالای صفحه های بامبو پناهگاهی برای پیاده روی سطح بالایی ایجاد می کند.

این پیگیری «چند لایه» ایده آل های اجتماعی در طول فرآیند، ساختار و برنامه Anandaloy بود که داوران جایزه اوبل را متقاعد کرد و تعهد به کل چرخه عمر ساختم، را نشان داد که همچنان یک سابقه قدرتمند ایجاد می کند.

"ساختمان Anandaloy نه تنها یک راه حل فضایی برای تعدادی از نیازهای اساسی و خاص انسان است، این پروژه به ،وان یک کل پاسخی چند لایه به چالش ترمیم با درهم آمیختن هوشمندانه طراحی پایدار، اجتماعی و معماری است." هیئت منصفه نظر دادند

اخیراً، این درس ها در پروژه ای در حال انجام برای دو ساختمان با زمین درگیر برای پردیس سنت مایکل در ترانشتاین، آلمان به خانه نزدیک تر شده اند، اما برای هرینگر، جاه طلبی تا حدودی بزرگ تر باقی می ماند. آسمان ،اش با زمین در منهتن.

درست متوجه شدیم؟ آیا ساختمان Anandaloy اثر آنا هرینگر مهم ترین ساختمان تکمیل شده در سال 2020 بود؟ در نظرات به ما اطلاع دهید. زم، که همه 25 ساختمان فاش شوند، یک نظرسنجی برای تعیین مهمترین ساختمان قرن بیست و یکم تا کنون انجام خواهیم داد.

این مقاله بخشی از مجموعه معماری قرن 21: 25 سال 25 ساختمان Dezeen است که به مهم ترین معماری قرن بیست و یکم تاکنون می پردازد. برای سریال، ما تأثیرگذارترین ساختمان را از هر یک از 25 سال اول قرن انتخاب کرده ایم.

تصویر توسط جک بدفوردو عکاسی توسط کورت هوربز است.

معماری قرن 21: 25 سال 25 ساختمان

2000: تیت مدرن اثر هرتزوگ و دی مورون
2001: مدرسه ابتدایی گاندو اثر دیبدو فرانسیس کر
2002: پرش اسکی برگیزل توسط زاها حدید
2003: تالار کنسرت والت دیزنی اثر فرانک گری
2004: مزرعه مونروی توسط Elemental
2005: خانه موریاما اثر ریو نیشیزاوا
2006: فرودگاه مادرید-باراخاس توسط RSHP و Estudio Lamela
2007: خانه اپرای اسلو اثر اسنوهتا
2008: موزه هنر اسلامی اثر IM Pei
2009: موری گروو توسط معماران واگ اینتلتون
2010: برج خلیفه توسط SOM
2011: یادبود ملی 11 سپتامبر توسط معماران هندل
2012: دفتر مرکزی دوربین مدار بسته توسط OMA
2013: کلیسای جامع مقوایی اثر شیگرو بان
2014: جنگل عمودی اثر استفانو بوئری
2015: پردیس UTEC لیما توسط معماران گرافتون
2016: تبدیل 530 خانه توسط لاکاتون و واسال، فردریک دروت و کریستوف هوتین
2017: Apple Park توسط Foster + Partners
2018: Amager Hill توسط BIG
2019: خیابان گلداسمیت اثر میخائیل ری، با کتی هاولی
2020: Anandaloy اثر آنا هرینگر

این لیست با پیشرفت سریال به روز می شود.